بررسی شیوع هپاتیت b و c در بیماران تالاسمی ماژور استان آذربایجان شرقی در سال ۸۲

چکید ه   سابقه و هدف   کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور به دلیل نیاز به دریافت مکرر خون در معرض اکتساب عفونت های ویروسی قابل انتقال از راه خون می باشند. از این ویروس ها، هپاتیت b و c از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. در این مطالعه شیوع هپاتیت b و c و hiv و عوامل خطرساز آن ها در بیماران تالاسمی ماژور استان آذربایجان شرقی بررسی شده است.   مواد و روش ها   مطالعه انجام شده توصیفی بوده و 84 بیمار تالاسمی که در بیمارستان کودکان تبریز خون دریافت می کردند تحت بررسی قرار گرفتند. اطلاعات به صورت پرسشنامه ای و مراجعه به پرونده بیماران جمع آوری شد وسپس نمونه خون بیماران ازلحاظ مارکرهای سرمی hcvab ، hivab ، hbsag ، hbsab ، anti-hbc و فریتین به روش الیزا مورد بررسی قرارگرفت ونتایج مثبت anti-hcv با روش riba تأیید گردید. سپس با کمک آزمون های (t-test) t ، کای دو (chi-square) و دقیق فیشر (fisher’s exact test) بررسی های آماری انجام شد.   یافته ها   در8 4 بیمار مورد بررسی، هیچ مورد hbsag مثبت و hivab مثبت یافت نشد. در 6 بیمار (1/7%)، hcvab بعد از آزمایش تأییدی مثبت بود. پراکندگی جنسیت و میانگین فریتین در دو گروه بیماران hcvab مثبت و hcvab منفی اختلاف معنی داری نداشت ولی میانگین سن بیماران، تعداد موارد تزریق خون و میانگین مدت زمان تزریق خون در گروه بیماران hcvab مثبت به طور معنی داری بیشتر از گروه hcvab منفی بود (001/0 p< ). همچنین شیوع hcv در بیمارانی که بعد از انجام طرح غربالگری اهداکنندگان خون، شروع به دریافت خون کرده بودند به طور معنی داری پایین تر بود، به طوری که هیچ کدام از بیماران در این گروه آلوده نبودند.   نتیجه گیری   هپاتیت c در بیماران تالاسمی استان آذربایجان شرقی نسبت به برخی مطالعات انجام شده در سطح کشور و نیز آمار مختلف جهانی شیوع پایین تری دارد و تمام موارد مثبت در این مطالعه به قبل از اجرای غربالگری اهداکنندگان از نظر hcvab مربوط می باشد.   کلمات کلیدی: تالاسمی ماژور، هپاتیت b ، هپاتیت c